13 Şubat 2014 Perşembe

Son Yakarış: 2013


Bir ulu çınarın serinliğinde,

Göğe eren dalların tarihi hatırasında,

Yad-ı ecdat düşerek hat hat, devir devir,

Demi tamam çaylar yudumlanır,

Rayihası çiğ.

Uzunca zamandır derin uykusundan,

Silkinerek kalkıp,

Dönüp kendine bakar, anlamsız nazarla,

Birlikte daldıkları uykuya dostları,

Kımıltılarla ayaklanıp,

Birbirine bakışlar fırlatıp gizlice,

 ‘Nelerin olduğunu anlamaya çalışarak,’

Yeni bir rota çizerlerdi hayatlarına.

Olması gereken;

Kim olduklarının idraki idi.

Kimdiler ve nerden gelip nereye giderlerdi?

Ne sorular kalmıştı ardında, ne cevapları vardı,

Bakışları kesiştiğinde her şeyi anlamışlardı.

Yavaşça doğrularak dikeldiler ve,

Unuttukları sözleri hatırladılar,

Ümit oldu, ati oldu,

Birlik oldular, sarıldılar,

Karanlık yırtılıp ışığa vurduğu an;  aydınlandılar.

Yekvücut halde,

Kalabalığa vurdular.

Şimdi,

Ne hüzün, ne keder;

Bir ulu çınarın serinliğinde,

Gönlünde bana da yer ver.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Aslan, Fare.. Kedi...

  Aslanın sindiği, sinmek yanlış oldu, köşesine çekildiği zamanlarda, farelerin kükremesi doğaldır. Fare kükreyince yine doğal olarak, kedi ...