Seyyah Olup Su Alemi Gezerim

Seyyah Olup Su Alemi Gezerim
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu
Kendi Efkarımca Okur Yazarım
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu

İki Elim Kalkmaz Oldu Dizimden
Bilmem Amelimden Bilmem Özümden
Akıttım Kanlı Yaş İki Gözümden
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu

Yine Boralandı Dağların Başı
Akıttım Gözümden Kan İle Yaşı
Emaneti Alır Ol Veren Kişi
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu

Bozuk şu Cihanın Pergeri Bozuk
Yazıktır şu Geçen Ömüre Yazık
Tükendi Daneler Kalmadı Azık
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu

Kul Himmet Üstadım Ummana Dalam
Gidenler Gelmedi Bir Haber Alam
Abdal Oldum Çullar Geydim Bir Zaman
Bir Dost Bulamadım Gün Aksam Oldu

(Antoloji com sitesinden alınan Kul Himmet şiiri)

****

Adam, âlemi geziyor…

Yine de,

Bir dost bulamıyor!

Bulamıyor mu acaba?

Türkü olarak okunan bir versiyonunda şu cümleyi duyduğumu hatırlıyorum;

“Bir dost buldum, yar yar, tez akşam oldu”…

Siz bakmayın, bulamadım dediklerine…

Bulmuşların, bulanların, buldukları tarihlenenlerin söylemleridir bu…

Bulamadım diyebilmek için,

Neyi bulmadığını bilmesi lazım. Bulamadım diyorsa eğer, karşılaştığının aradığı olması lazımdır…

Son söz şudur. Bulan, bulamadım der.

****

Dostlar;

Bulduğunu söyleyenler değil,

Bulamadığını söyleyenler, öncelikli olmalı.

Çünkü derler ki,

“Bilen söylemez, söyleyen bilmez.”