Dost Utandırdı Bizi

                                   (Bahr-ı Harabe Üstada saygılarımızla)

Bir hediye sunmak isterdim,

Bu zengin sofraya.

Bulamadım,

Ne getireyim?

Buldum.

Alamadım.

Ödeyemedim bedelini.

Şurada, burada rastladığım üç-beş

Değersiz armağanı, çalarak getirdim.

İster alın,

Atın isterseniz.

Anamız, babamız, kardeşlerimiz var çok şükür.

Sağlımız yerinde,

Ailemiz dirlik içinde saye-i hatırlarından.

Halimizce, verildiği kadarına kabule girip,

Eyvallah demektir.

Ne yetkimiz var, ne de bilgimiz.

El açan, yalvaran bir garip dilenciyiz.

Ne bulursak Hakk’tan bahşiş,

Ne verirse Yâr’dan biliriz.

Verdikleri dostlar arasında pay edilir.

Cümle, hissesi kadarı alır götürür,

Ne vay denir, ne niye,

Bilinir ki, kaynağı Hayy.

Huzur-u İlâhi de;

Öğretilen bize ki;

Edeb Yâ Hû.

Eyvallah.