Aliya İzzet Begoviç, Mehmet Görmez ve…

Adnan İslamoğulları’nın yazısından öğrendim ben. Aliya İzzetbegoviç söylemiş:

 “Elimde olsa bütün İslâm ülkelerinde ortaokullardan başlamak üzere sorgulayıcı mantık dersi koyardım”.

Son devrin başbuğu sıfatını boşa verilmedi kendilerine. Mekânı cennet olsun.

Doğrusu, bendeniz bu cümleyi gerçekten daha önce okuduğumu hatırlamıyorum, bu sebeple İslamoğulları’na teşekkür ediyorum. Hayati bir mana, geleceğimizi nasıl kuracağımızın bir cümlede özetlendiği muhteşem bir anlatış…

İslamoğulları yazısında, Diyanet işleri Başkanı Mehmet Görmez’in bir toplantıda sorduğu: “Bizi iyiye, doğruya, güzele, hakikate erdirmek için emredildiği, bizlerin de bu amaçla yaptığı, ibadetler neden İslâm dünyasında kanın, gözyaşının akmasına engel olamıyor?” anlamındaki soruyu da alır yazısına. Bendeniz de oradan öğreniyorum. Bu soruyu sormuş Görmez.

Sonra, adan İslamoğulları kaleminin kıvraklığı, edebi incelik ve kültür birikiminin verdiği güçle yazısına devam eder ve “ibadetlerin neden İslam dünyasında kanın, gözyaşının akmasına engel olamadığı” sorusunun ne gibi karşılığının olduğunu arar, cevabını müphem bıraksa da. Bizim konumuz birazcık farklıdır. Aynı yoldan yürümekle birlikte sorularımız farklı olacak. Şöyle ki;

Bir kere Sayın Diyanet İşleri Başkanı’nın sorduğu sorunun hiçbir manası, hiçbir önemi, hiçbir tesiri yoktur. Bu soru olsa olsa, benim gibi bir cahil tarafından kahvehane sohbetlerinde sorulabilir. Anlamsızdır, Prof. Makamında böyle bir soru sorulursa çünkü cevabının da kendisi vermesi istenir. Yani, müsebbibi kendisidir denir. Yıllar yılı, üniversite de, sonra da Diyanet İşleri Başkanlığı’nda görev yapmış son olarak Diyanet İşleri Başkan Yardımcısı iken Başkanlığa tırmanmış bu kişinin böyle bir soru sorma hakkı bulunmamaktadır. Bilmediği bir soru mudur? Hayır. Tam da bilerek ve isteyerek kendilerinin getirdiği bir durumdur.

İlim adamının sorumluluğu, “ben bilmiyordum” deme hakkını kendisine vermez. Sayın Başkan bilmiyor mu ki, soru cümlesindeki ‘ibadet’ kelimesi, yıllar boyu milletimiz insanlarına anlattıkları ‘İbadet’ değildir. Biliyorlar, gâvur gibi biliyorlar da söylemiyorlar. Tüm davranışları, tüm anlatıları halkı kandırmaya, siyasi olarak kazanç sağlamaya yöneliktir. Onların ağzında İslamiyet, namaz kılmaktan ibaret. Dikkat diyorum kılmak. Ne Namaz’dan haberli millet ne de Salat’tan! Duyurdukları sadece, milletin aklını bir noktaya teksif edip, başka şeyler düşünmesini engellemeye yönelik, bu durum hem Diyanet’in hem de İlahiyat Fakültelerinin içinde bulunduğu yanlışlığı anlatıyor. Ne namazın hakikatine, ne de ibadetin gerçeğine dair hiç mi ama hiçbir şey anlatmıyor, öğretmiyorlar. Varsa da yoksa da insanları kandırmak için yalan yanlış ibadet şekilleri anlatılıyor ve bu konuda ısrar ediliyor. Sanki onların ağzındaki namaz, tek Müslümanlık şartı. Yalan söylememek, tartıya hatayı karıştırmamak, ilim tahsil etmek, küçüğe sevgi, büyüğe saygı, açı doyurmak, yolcuya yardım etmek, hayvanı korumak, çevreyi temizlemek, ağacı çoğaltmak… Bunlar hayattan çıkartılmış, ilmi gelişme unutulmuş, tefekkür küfür seviyesine indirilmiş… İşte diyanetin ve İlahiyatların içindeki durum. Niye İlahiyatları işin içine kattığımı sorarsanız, Diyanet İşleri’nin yetkililerinin İlahiyatçılar olduğunu söylerim.

Aliya İzzetbegoviç “İslam Deklarasyonunu” yazan adam. “Müslüman halkların ve Müslümanların İslamlaşmasına dair program” hazırlayan bir büyük ruh. Son nefesinde “beni şehitlerimin arasına gömün” vasiyetini bırakan ululardan bir ulu Begoviç. Bizim Diyanetimiz ve İlahiyatçılarımızın anlamada zorluk çektiği bir büyük zat. Bizimkilerin ne inançları ne de kabulleri asla ona yaklaşamaz. Zahiri bilgilerini satmakla meşguller. Diyanet İşleri Başkanımız Profesör’de çok benzer bir söz söylemiş, bizi tasdik edercesine. Bir probleme parmak basıyor fakat asla çözüm sunmuyor. Oysa Begoviç ne diyor: “Sorgulayıcı mantık dersi koyardım”.. Bizimkiler mantık, felsefe, sosyoloji derslerini fakültelerden kovarlarken, Begoviç Müslümanların İslamlaşması için kafa yoran adam. Bizimkiler haza Müslüman! Aradaki fark bu kadar.

Büyük olmak için, isminin başında bir takım sıfatların olmasına lüzum yok. Tam aksi o sıfatlardan kurtulunduğu sürece büyüme başlar.

Ötesi kibirdir.