İmdi, hata şurada:
“Bunlar o bizim bildiğimiz aynı mahalle sokaklarını adımladığımız,
mazbut, saf ama samimi ve iyi niyetli çocuklar değil.” (Prof.
Dr. Recai Coşkun, Şarkın Helvadan Putları, turansesi.com)
Bu sözü ben de, siz de, o
da söyledi. Ben, siz, o tarifleri hep seni, beni, onu.. yani bizi anlatır.
Yazık ki, aynı cümleyi yıllarca söyledik durduk. Hatta daha çok yakın geçmişte
bir dostum (Batı cephesinden) – “Ya.. Nasılsa onlar da Müslüman” diyerek,
söyleyeceklerimize set koymuştu.
-“Bizler temiz Müslümanlarız”, söylemince,
kişinin kendini tanıttığı konum ve inanç ne ise biz ona inanırız. Kendimiz gibi
biliriz. Onları da öyle gördük. Yemedik, yedirdik, giymedik giydirdik. Derslere
girmedik, onların rahat ders izlemeleri için, lokantaya gitmedik, onların rahat
yemek yemeleri için, kütüphaneye gitmedik, onların rahat ders çalışmalarını
temin için, derslere girmedik, onların da rahat derslerini izlemeleri için….
Bunlar hayalen söylenen laflar değil. Hatta onları, fırsatını buldukları anda
‘karşının’ içinde gördüğümüzde, nasılsa bizdendir diye, ertesi günü kardeşim
demekten imtina etmedik. Bunlar yaşanan (ve hatta bizatihi yaşanan)
geçmiş hatıralardır.
İmdi, tekrar ettiğim, yazar
hocamıza ait sözler bizler tarafından da çok sık tekrar edilmiş olsa bile
hatalar cümlenin tamamında vardır. Hiçbir zaman ‘mazbut’, ‘saf’, ‘samimi’
değillerdi (miş). Biz öyle yorumluyormuşuz.
Bir sır vereyim size.
Aslında bendeniz onların saf, temiz olmadıklarını o günlerde görmüş ve bazı
arkadaşlarımla kavgaya (ağız) varan durumlar da yaşamıştık. Ama anlatamamıştım.
Nitekim daha 2010 oylamalarından evvel, ‘onlar Müslüman’ karşılığı ile
karşılaşmış ve sözü bitirmiş ve o mekânı hemen terk etmiştim. Sonra o can
arkadaşımla bir daha görüşme fırsatımız olmadı. Sosyal medya sayfalarında
uzaktan uzağa takip ediyorum. Ama oralarda bile arkadaş değiliz!...
Ciğeri beş para etmezler
yüzünden arkadaşlarımızla aramız açılıyor! Enften-püften sebepler yüzünden
kavgalara varan ayrılıklar yaşanıyor! Sözü edilen grup öylesine
yetiştirilmişler ki, baştan itibaren tamamen bir projenin ve mühendislik
kurgusunun sonucu.
Bir kere, taa çocukluk
çağlarında gönderildikleri mahalle (köy) hocasının kafalara sardığı yanlış,
lüzumsuz korkularla doldurulan beyinler var. Sonra okul çağlarında gidilen
derneklerde devam eden beyin yıkamalar, aynı zamanda ev toplantılarıyla da
bütün hızıyla devam eder. Yüksek okul sıralarında ise, grup kemikleşmiştir.
Planlar, projeler, sistemli bir şekilde uygulanır. Toplu halde oldukları halde,
kimseyi (güya) rahatsız etmeden hareket ederler, ne sağın, ne de solun işine
karışmazlar, ders çalışırlar, sınavlara girerler, ne sohbet halinde ne de
grupların hareketlerinde asla fikirlerini söylemezler, aslında söyleyecek bir
fikirleri de yoktur. İçlerinden çıkan düşünen adamları da kendileri dışlarlar.
Düşünmeyi sevmezler. Ne de olsa kendilerine lazım olacak fikirler daha önceden
cilt cilt yazılmıştır, o kitapları okumalarını kâfi görürler. Bütün fikri
birikimleri, Atatürk ve Cumhuriyet düşmanlığı üzerine oturmuştur. Hilafetin
kaldırılması, tekkelerin kapatılmasını bir türlü hazmedememişlerdir. Atatürk
düşmanlığının temel kaynağı da burasıdır. Hükümetin en tepe noktasına kadar
yükselebilmiş taraftarlarından birisi hemen her konuşmasında “camileri meyhane yaptılar”
demesi bundandır. Beyinlerinin gerisinde bu saçma inançlar ve yalanlar
durdukça, bu çaresizlerin değişmeleri, gelişmeleri, yeniliklere açık olmaları,
asrı idrak etmeleri mümkün görülmemektedir. Demokrasinin ‘ileri’sine
sarılmaları da kar etmeyecektir.
Kafalarında hayali bir
İslam Medeniyeti projesi vardır. Oysa yolda rahat yürümeyi bile beceremezler.
Sınavları sevmezler, çalışmayı istemezler, devlet kademelerinde ve
üniversitelerde ulaştıkları makamların tamamı kendilerine verilmiştir.
Hakk, hukuk Hak getire.
Kendilerine verilsin, kendilerinden olsun zarar gelmesin yeter. Nitekim birkaç
haftadır, devlet kademelerine getirilenlerden bir-kaçının görevden alınması
üzerine taparcasına bağlı oldukları hükümet aleyhinde söylenmelere başladılar. Menfaatlerine
halel gelmeye görsün farenin karşısındaki kedi kesilirler.
Ne mazbut, ne saf, ne iyi
niyetli değillermiş. Anladık ama geç oldu.
Hala anlamayanlarımız
olduğunu biliyorum. Elimden bir şey gelmiyor.
Not: yazımız yazıldıktan
sonra Nurullah Aydın Hoca’nın sosyal paylaşım ağında 18 Ağustos tarihinde
yayınlanan bir yazısını okudum. Şu cümle oradan alınmıştır.
“İslamcılar; geçmişin kalıpları ile düşünürken, değişmemektedirler.”
Ömer İlyasoğulları:
YanıtlaSilAh Hocam, ah! Bana göre;Bu saçma inançları değiştirmek, şimdiki Türkiye'nin marsa gitmesi kadar zor. Gün be gün, iktidarda olmanın verdiği avantajla yayılıyorlar.
Kur'an kursları, seçmeli Kur'an dersi, İmam Hatiplerin hızla çoğaltılması (bu işleri yapanlar kendileri gibi insanlar olması sebebi ile), bu sakat zihniyeti besliyor. Sevaba girdiğini düşünen ya da iktidara yanaşmanın yolunun bu olduğun gören insanlar, oluk oluk lağım sularına akıyorlar.