Mehmet Sağ Hoca’ya

“Gece nasıl bir dişiyse,

 Tüm erkekleri baştan çıkarıyor…

Gündüz ise;

Savunmasız bir şehir kalıyor…”

(Mehmet Sağ)

Aldı götürdü, eşkıyanın ıssız bir vadide önüne çıkıp, silahlarını sana doğrultması sonucunda teslim olarak, onların istediği yöne gidişin gibi. Çünkü ‘savunmasız bir şehirde’ bir başınaydın gündüz gözüyle. Sonra depremler sallar, kasırgalar yıkar hayallerini, bir de bakmışsın gecenin hüznü çöker üstüne.

Yine bir başınasın. Zaten hep yalnız değil midir hayaller. Düşünce ufuklarında yapayalnız değil midir tefekkür erleri.

‘Savunmasız şehrin’ serencamıdır başımızdaki dert diye dövündüklerimiz, aslında çareyi ve güzelliği de içinde barındıran. Gündüzler, çocuk-çoluk, eş ve ayalinin rızkının temin edilmesi, dünyanın mamur edilmesine ayrılmıştır. İstekler, arzular, hırslar… at koşturur, bir yarıştır, bir güreştir gündüzler, rekabet vardır, didişme vardır, rakip ise sadece sen ve sensin. Güneş, bir ok boyu yükselip Doğudan, bir ok boyu yükseklikteyken Batıdan, iki zaman arasında koşuşturmacalar, didişmeler hep savunmasızlığına işaret eder şehrin ve senin ve insanın.

Bu savunmasız şehrin içinde yaşayan zavallı bizler.

Ve bizler için kurtuluşun yeri geceler…

Artık, hırsların dizginlenme vaktidir. Didişmenin yerine depreşimler, Koşturmacanın yerine kanatlanışlar, savunmasızlığın yerine muhkem kalelerin ihatası…

Gecenin dinginliği, ruhun sükûtu, uçuşan düşünceler, sen ve özlediklerin.

Artık, “baştan çıkma”ya amade bir ‘Er’lik delişmenliği.

Niyet ve besmele ile yola varış. Hû’lara karışan Hû mevsimi. Lütf-u İlahi’den ne düşerse sehimine Eyvallah Hû.

****

Şakası da peşinden;

Ümit ederim ki, “kutup ayısına söyle”necek kadar balta taşa vurulmamıştır.