Kürtler ve Biz

Geçenlerde sosyal medyada bir dostumuz, akademik ehemmiyette bir analiz hazırlayıp sunmuştu. Türklerin Anadolu’ya gelişi, vatan edilişi, Batı’ya doğru seferler… yorumlar yapıldı, eleştiriler oldu, beğeniler bildirildi. Yararlandık doğrusu.

Aşağıdaki metinle katıldık bizde. Böylesi tartışmaların açılması, yorumların yapılması, sorunlar üzerinde insanımızın hassasiyetle durması gelecek adına umutlarımızı artırdı.

Anlaşılan odur ki, Türk düşmanı, Batılı, Haçlı, Küresel güçler! Türk’ün (islam’ın) artık, kendilerini rahatsız etmesini istememek üzere saldırıya geçmişlerdir. Bunun belli şartları ve olmazsa olmazları vardır. Güçten düşürme, problemler içinde kıvrandırma, kendi halinde düşündürtmeme… Gibi.

Çok cepheli bir savaştır bu durum.

Malumlarıdır ki, savaşta cephe ne kadar çoğalırsa, güç bölünmesi nedeniyle ordu da zafiyet baş gösterir.

Bu itibarla; PKK, başörtüsü, eğitim çıkmazı, üniversiteler, grevler, boykotlar, öğrenci savaşları, ekonomik krizler, hırsızların yetkilendirilmesi… Cephelerinde birden savaşlar başlatıldı. Medya, en büyük savunucularıyla dolduruldu. Onların fikirlerine biat etmeyenler zayıflatıldı. Hiçbir medya ortamında söz alamaz oldular. Dolayısıyla sesleri kısıldı. Öyle bir zaman geldi ki, birbirlerine düştüler (yine kışkırtma ile, fitne ile). Kendi aralarında bölünmeler başladı. Düşmanlıkları had safhaya geldi… bunların tamamı küresel güçlerin planlı programlı çalışmaları sayesinde oldu.

Bizler (onlara karşı duranlar) kedi aralarındaki sürtüşmeleri devam ettirirken, onlar gemi azıya alan at gibi tüm cepheleri talan ettiler. İnandığımız, bildiğimiz kutsallarımıza el uzattılar. Büyük ruhlu devlet adamlarımızı itibarsızlaştırmak ve milletin gözünden düşürmek için ellerinden geleni yaptılar. Nihayet başardılar diyebiliriz.

Ufak-tefek kalkışma sorunları yaşamış olsak da, kendi içinde hallettiğimiz ve bin yıldır neredeyse sorunsuz olarak yaşadığımız Kürtlerle aramızı bozma girişimleri, yine Batı’nın çalışmaları sonucunda en ileri tehlikeli bir boyuta taşınmış oldu. 12 Eylül ihtilali akabinde özellikle Kürtçe üzerinde getirilen yıkıcı yasaklamalar (ki, bunların hiç birisi bizler tarafından kabulü mümkün değildir), bir yandan da taşeron terör örgütü PKK tarafından talan edilen, yağmalanan, kurşunlanan Kürt köyleri, bebekleri aslında büyük krizin ayak sesleri olmalıydı. Derin uykusundan uyanamayan Türkiye Cumhuriyetinin yöneticileri, başından itibaren yanlış ve etkisiz politikalarla güya PKK’ya karşı savaştılar. Gerçi, 2002 yılının sonunda neredeyse sıfıra vurmuş olan terör hareketleri aslında uykuya yatırılmış ve zamanın gelmesini kollayan bir gözlem içindeydiler(mişler). Fırsatını bulunca da hız kesmeden kırmaya, vurmaya devam ettiler.

Millet; bıkkınlık getirdi. Bazı durumlarda korku, bazı durumlarda nefret, bin yıllık kardeşlik türkülerini unutturdu. Öyle bir hale getirildik ki, -olsun da ne olursa olsun- demeye başladı. Küresel güçler kazandı diyebiliriz bu aşamada.

…

Uyanık olmalıyız.

Kürt bizim düşmanımız değildir.

PKK, küresel güçler hesabına çalışan (çatışan) eli kanlı terör örgütüdür.

Bizim savaşımız; Kürtlerle değil;

Bizim savaşımız;

Avrupa, ABD, Rusya… ve benzeri küresel güç sahibi ülkeler ve onların eli kanlı ajanları iledir.

Doğruyu bilen ve başarıyı sağlayan ancak Allah’tır.