26 Ocak 2013 Cumartesi

Yönüm Kıbleye Kıblem Kâbe’ye


Gittiniz ustalar
Bunu bu cinnet kementlerini takıp
Erken bıraktınız bu yalnızlığa
Bir yalnızlıktır insan ki
Çok gelir iki kişiye
Bana az
Yalnızlığım insanlar adedince
Ki bu çağda yalnızlık
Fevkalade ayıptır
Yasaklanmıştır
Ölürüz alışılmış bir ölümle
Doğduğumuz gibi
Yaşarız kimseye dokunmadan
Sakallarımda erken yoruldu
Saçlarım gibi
Beni Socrates yargılasın
Birde intiharı düşün(e)meyen anneler
Kimsenin söyleyemediği
Nakaratı unutmak üzere olduğum
Unutulmuş bir türküyüm
Secdem ki intiharı dünyamın
Yönüm kıbleye kıblem Kâbe’ye
Ayhan ERALP
****************************

Ya şairler sussaydı dostum,
Ya karıştırsaydık kıbleyi, Kâbe’yi
Nasıl kırardık ‘cinnet kementleri’ni?
Nasıl mazhar olurduk ‘Socrates’ affına,
Ya ‘unutulmuş türküler’,
Küsseydi ‘türkülerin nakaratı’
Yönünü bulamayan ‘ben’,
Nasıl meylederdi ‘Kâbe-i gönül’e
Şair susmasın.
Haykırsın hatta.
Kurtuluş, belki mısralarla yeter bize.
Açılır mana,
Mısraların belinde.
Mahmut EMİN

1 yorum:

  1. Ayhan ERALP Hoca'ya, şiirini blogda yayınlamama izin verdiği için teşekkürlerimi sunuyorum.

    YanıtlaSil

Aslan, Fare.. Kedi...

  Aslanın sindiği, sinmek yanlış oldu, köşesine çekildiği zamanlarda, farelerin kükremesi doğaldır. Fare kükreyince yine doğal olarak, kedi ...