“Gizli Hazineler”

Neyse ismini söylemeyeyim.

Çok saygıdeğer bir yazardır. Günümüz yazarlarına benzemez. Hele hele gazete köşelerine kurulmuş, kendilerine ‘köşe yazarı’ sıfatını kondurmuş kibir yüklü elemanlara hiç benzemez. Dünya yıkılsa, ‘içinde neyim var’ der, kendi gündeminin peşine gider, siyasetin, ekonominin, sosyolojik depresyonların hiçbir yerinde göremezsiniz. Kendi köşesinde, kendi fikirleri etrafında yaktığı alevin ısısı ve ışığı ile kimseye aldırmadan, kimseyi kınamadan, el âlemin kınamasına da metelik vermeden hayatını götüren bir Er’dir O.

Çok saygıdeğer bir yazardır dedik ya, eksiktir. Sadece yazar sıfatı onu karşılamaz. O bir düşünce adamı, o bir tefekkür devidir.

Nadirattandır böyleleri. Zaten çok olsalar değerleri düşer. Kıymetleri azlığındandır.

Etrafınıza iyice bakınız.

Dikkatli gözler, arayan, araştıran, soran, sorgulayan gözler fikir -gönül- tezgâhtarlarını görecektir.

Onlar, “sabah akşam zikredip, hatırlayıp düşünenlerdir”. Kendi hallerini yaşarlar. Kimseyle alışveriş içinde olmayıp, alışverişleri Hakk’ iledir. Derin ve kalın örtülerin içinde kendilerini gizlemişler, hatta kendileri, kendilerini bilmezler! Bir acayip hal içre hayatlarını idame ettirirler.

“Hiçbir şey yoktur ki onun hazineleri (oluşturan kuvveleri) bizim indimizde olmasın! Biz onu (o kuvveleri – özellikleri) gereken ölçüsüyle inzâl ederiz (açığa çıkartırız). (Hicr/21). Şüphesiz hazineler, bu dünyada bir İnsan’ın yedindedir. Bir Âdem’in. Bütün işlerini insan eliyle yaptığı gibi…

Ve… Hiç kimseyi onlardan mahrum etmez.

Yeter ki, talip ol.

Yol, İnsan’adır. ‘Yol’da olan İnsan’dır.

İnsan’a!..

Yoksa ‘Hazine’ kelimesinden, altın, para, mevki, şan şöhret mi söylenildiğini zannettiniz, anladınız?...

“İşte bu nefsleriniz için toplayıp sakladıklarınız; artık tadın hazine edindiğinizi (sonuçlarını)”. (Tevbe/35)