Hareketsizce, susarak konuşurlardı. Aynı toprağa bakarak, aynı havayı soluyarak, aynı şekillerden süzülüp gelen şavkımanın taa ciğerlere oturan şevki ile… zamanın içinden diğer boyutlara evrilen ilmin, muhteşem çağırımlar yaptığı demlerde, konuşamamak, soramamak ne kelime… her bir hareket, her bir fısıltı ağaçlardan, derelerden, kuşlardan, böceklerden, dağlardan… gelen. Asıl korkulacak olan Manayı İlahiyi öteleyip, anlamazlıktan gelmek olmalıdır.
Anlam bir anda anlamsızlığa bırakır yerini. Anlamsızlık, artık en büyük anlamlardan çalınmış pırlanta değeri kazanırken, yepyeni bulutsu kanatlarla ötelere, başka boyuttaki anlamlardan izler aramaya uçuşurlar. Gözler bile göremez dünyadan, dünyalıktan, duyumsama yok olur gider, his tamamen sönmüş kör olmuştur.
Böyle zamanlarda mısralar dökülür şairlerden, böyle zamanlarda müdürüne haydi bee diyerek çekip gider ayrılanlar, böyle zamanlarda unutur “eve ekmek götürmeyi”, böyle zamanlarda karşına çıkan cenazeye “nerden çıktı, ölen kim?” sorularını sorar. Böyle zamanlarda “ateşin yaktığını, suyun boğduğunu” unutur garibim, böyle zamanlarda “kuş olup gider” bulutların üstünden, sabah rüzgârı ile böyle zamanlarda selamlar gönderir…
Ya da tökezleyip düşer yere. Çırpınışlar kâr etmez, tutunacak bir el de yoktur. Son bir nefes, son bir çaba. Adam olduğunu fark ettiği anda, son nefesi ile bir dev misali gücünü toplar, ayağa kalkar. Dünyayı bile kaldırabilecek, nizamatı sağlayabilecek izanı ile ayakları üstündedir artık. Derme çatma, toplama, barakalar saray lezzetinde hizmetler sunar. “Her şey yerli yerinde”dir. Her şey yerine monte edilir. Başka baharlara seyahat vaki olanda, bulutlar çeğmelenir ormanlar üstüne. Yas vaktidir. Ney vaktidir. Cümbüş vaktidir.
***
Güneş doğmuş, epeyce yükselmiştir. Acele ile yapılan kahvaltı sonunda iş başı yapmak üzere evden çıkılır. Sokaklar kalabalık, trafik sıkışık, belediye otobüsleri tıklım tıklım, ter kokusu kısa da olsa yolculuk sırasında rahatsızlık verici, koşuşturmalar, bağırmalar, küfürler, asık suratlı telaşlı insanların hoyrat davranışları…
Gün başı, gün sonu.
Bir hayat böylece devam ede gidiyor du.
Çağımıza, günümüze etkili bir bakış, güzel bir niteleme.
YanıtlaSilEn güzeli ise yeni bir anlatım tarzı yeni bir üslup. Yazıyı etkili, güzel ve özgün yapıyor. Dilimize güzel bir katkı; "bir hayat böylece ede gidiyor du"
"Bir hayat böylece devam ede gidiyor du"
YanıtlaSil