Patladı yeniden dünden doldurulmuş silahlar,
Seçim akşamlarının, düğün gecelerinin alışıldık
magandalığıdır bu,
Dan, dan, dan…
Dünyalar güzeli bir çocuk yere yığılır,
Anasının haberi olmadan,
Kan gölü, zevk verir kırılası el sahibine,
Neydi o esen deli rüzgâr,
Savruldu gecenin karanlığından istifadeyle hain.
Dan, dan, dan…
Çileler dolandı yüreklere akşamdan.
Bir de şuna bakalım;
Tın, tın, tın…
Boş teneke sesi;
Dan, dan sesi verdiren her kimse,
Ve,
Onun gibilerden çıkan ses bu.
Tın, tın, tın…
Lakin bu sesten tıkandı kulaklarımız.
Her yandan gelen, tın, tın, tın…
Kimi zaman söylenir;
“Uyuyanları uyandıralım”
Ne mümkün.
Uyku derin, rüya güzel, hayallerle yaşamak en iyisi.
Millet derin uykudayken çıkan sestir; tın, tın.
Oysa;
Tok seslere, hakikat haykıran seslere ihtiyacımız var.
Korkudan büzülmüş dudaklarla değil,
Dan, dan, dan…
Seslerine haykıracak yiğit seslere…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder