Onlar, Yalnız Değildir…

Yani, şimdi…

“Bilmiyorduk, tanıyamamışız”

Demekle, (ahmaklığına hükmeden bile çıktı)

Kurtulmuş mu oluyoruz?

Haklarında bilgimiz yoktu demek, ne olursa olsun, bana oy versin de, beni desteklesin de ne olursa olsun demektir..

Kaldı ki, salt oy vermekle kalmıyor. ‘Ne istediniz de vermedik’ noktasına varana dek, devletin ekonomik kaynaklarını, onların adreslerine arklandırıp, bir tarafı, yani milletin bir tarafının fakirliğine sebep olunmaktadır. Asıl sahibi başkasıyken, bir ala-dalavere ile ekonomik değerler, kendisini destekleyenlere aktarılıyor. Bu ne vebaldir? Bu ne vurdumduymazlıktır?

Şimdi onlarla savaş hali var. Her ne karar alınırsa tan destek bizden. Ne bir eleştiri getiririz, ne bir karşı dururuz. Allah zihin açıklığı versin.

Evet, tüm desteğimiz yanınızdadır. Şunları unutmamak tavsiyesiyle;

Onlar yalnız değildiler, kendilerine benzer onlarca yan kitle oluşturdular. Onunla da kalmadı, güya onlara karşı duran yine onlarca cemaat grupları türedi. Aslını astarını bilemeden, karşı durmak neye yarar? Yalnızca taraftarının desteğini devam ettirmesine ve mali imkânlarını iç etmeye yarar. Alenen yapılıyor. İşte uydudan yayın yapan televizyonlar, bir değil, üç değil…  Sakallı, sakallı kişiler çıkmışlar hacı, hoca sıfatlarıyla insanımızı dolandırıyorlar. Sürekli olarak söyledikleri, akla, mantığa, imana aykırı sözler. Bir-kaç hikâye, bir-kaç gözyaşı insanı avlamaya kâfidir. Bu insanlarımız nasıl koruncak?

Nasıl da savaşırdınız ‘laik’ düşüncelerle ve laiklik yanlılarıyla.

Neymiş;

Laiklik, dinsizliği çoğaltmak için değil meğer dini ve dindarı korumak içinmiş.

İşe, bunları itiraf ederek başlayabilirsiniz.

Yanlışı kabul etmek, başarının ilk adımıdır.

İtiraf edebilir ve kendinize inanırsanız, diğerleriyle de, akıl ile, ilim ile, kitap ile, tefekkür ile mücadelede başarılı olursunuz.

Unutulmaması dileğimizle;

Diğerleri de onlar kadar tehlikelidir.

Hz. Mevlana şöyle söyler:

“Kendini uyanık sananlar aslında en ağır uykudadır.”

Divan-ı Kebir