Asla Yalnız Yürümeyeceksin

Yazının başlığı İngiltere’nin büyük futbol kulübü Liverpool’un sloganı. Üzerine hikâyeler, şiirler, şarkılar yazılmış slogan.

Küçücük bir odadayım. Bu küçük odanın bir köşesine minicik televizyon sıkıştırılmış. Karlı bir görüntüsü olsa da izledim.

Meğer aylar öncesinde bir yarışma düzenlenmiş, Liverpool ve TRT tarafından. Türkiye’de futbol oynayan lise çağındaki talebelerden yapılacak seçimle, futbolun prensi seçilecek ve birinci olan da Liverpool takımına transfer edilecek. Neyse, sonunda Emin isimli bir çocuğumuz birinci seçildi ve Liverpool formasını giymeye hakk kazandı.

Biz çocuğumuza şunu tembihleyelim.

Yolunda yapayalnızsın.

Yalnız yürüyeceksin.

Etrafında inanların varsa, çevrende destekleyicilerin varsa… Elbette yalnız yürümeyeceksin.

Yazının başlığındaki söz, bir ekip çalışmasına atıfta bulunur.

Ekip (takım) çalışmasında sen – ben yoktur. Ekip olarak -biz- vardır. Futbolda bir tane iyi futbolcu bir hiçtir. Verilen taktiği sahada oyuna yansıtmak, tek iyi oyuncunun işi değildir. Görevliler, plana, projeye, hedefe kilitlenmeli, hep birlikte muhteşem orkestra elemanları gibi ‘şef’e riayet etmelidir. Aksi halde, yanlış sese basılması, akortsuz sahneye çıkılması gibi sonuçlarda konser bekleneni veremez, seyirciler perişan olur.

Liverpool sloganı ekip çalışmasını ve önemini anlatır.

Görevler paylaşılır ve herkes hissesine düşen görevi bihakkın yapar. Herhangi bir aksama, başarısızlığa götürür. (bunun örnekleri bizatihi yaşayarak ve gözleyerek tecrübe edilmiştir.)

***

Konumuz yalnız yürümek.

Ekip kaybolur. Makine bozulur. Yol kırılır. Ev yıkılır.

Yapayalnızsındır.

Bu şartlar içinde, tek bir görevin vardır.

Ayağa kalkmak, kırık dökük aletlerle makineyi tamir etmek, ekibi toplamak, yolu yapmak, evi kurmak…

İşte, yol görünmüyor. Yalnızsın. Tek başınasın.

Yürüyeceksin.

Çünkü,

Hedefe daha var. Yürümek mecburiyet.

Ve yapabilirsin.

Başarabilirsin.

Çünkü, sen insansın.