Saygı Duyuyormuş!

“Hayır” diyenlere saygı duyuyorum, lütfen hakaret, küfür etmeyin!”

Şimdi bu laf moda olmuş.

Modanın geçiciliğinden habersiz yaşayanların, ötekinin bir dayatması olarak sunulan, olguyu, sahiplenerek, hayatında bir yerlere yerleştirmesidir. Aslında, derinlere yerleşen bir korkunun da itirafı olarak değerlendirilebilir. Biraz, sevgi kokusu da sinmiş. Yılların arkadaşlığını bir anda yok etmeme isteği de diyebiliriz.

Lakin düşünebilme yetisinin de yok edildiğini tespit ediyoruz. Nasıl mı? En yukarılardan yapılan hakaretleri görmezden geldikleri için.

Ne diyor C.B.; “Hayır diyenler, FETÖ’nün yanında duruyorlar.”

Ne diyor Başbakan; “PKK, IŞİD, FETÖ hayır diyor.”

Ne diyor Bahçeli; “Bugünün Türkiye’si ile Cumhuriyetin kuruluş yılları arasındaki sosyal, siyasal ve hukuksal bağları ve kökleri kopartma tehlikesini bünyelerinde bir virüs gibi taşıdıklarını göremeyecek kadar cehaletin kayalıklarına toslamışlardır.”

Bu sözlerin, ülkeyi yönetenlerin ağzına yakışmadıkları bir yana, gerçekten asıl hakaret cümlecikleri olduğunu idrak etmeliyiz.

Eğer hainin yanında duruyorsak, neden haine yapılanlara maruz kalmıyoruz. Bilinir ki, hainin yanında duran da haindir.

Oysa, yukarıda adı geçen terör örgütlerini besleyip büyütenler kimlerdir, onların aleyhine söylenen sözlere karşı canhıraş saldırıya ve savunmaya geçenler kimlerdir, Başkanlık sevdası yüzünden Türk Ordusunu yıllarca zindanlarda süründürenler kimlerdir?...

Modanın peşinden sürüklenerek, büyük ilgi, aşırı düşkünlük göstermek, ileride doğacak ve tedavisi çok zor bir hastalığın kollarına kendini bırakmaktır.

‘Evet’ diyeceksen de. Ama hakarete varan, saygı duyma laflarını filan bırak.

Ve söylediğin lafın gerçekte hakaretin en büyüğü olduğunu da anla.

Bizleri de, bir şeyden anlamaz, geri zekâlı, cahil sınıfına yerleştirmekten de vaz geç.

Yarın yine yüz yüze bakacağız…

Unutma!.