7 Mart 2016 Pazartesi

Mezhep Kışkırtıcılığı Nereye Kadar?


Bakmayın Başbakan’ın Sünni – Şii arasını yumuşatmak üzere gittiği İran ziyaretine. Muhafazakâr yandaş yorumcular ve yazarlarda derin bir İran (Şii) düşmanlığı gözle görülür boyutlarda. İki laflarının arasına bir Şii – Sünni karşıtlığını sıkıştırıyorlar. Sünni, olmayanların Müslüman dünyanın şeytanı olduğunu söyleyebilenler bile var. İran, ABD ve Rusya arasında gelişen (elbette milli menfaatlerine dayanan) dostluktan bile, düşmanlık üretenler, nasıl olacak da Ortadoğu Coğrafyasına barış sunabilecekler?

Şimdi, ziyaret haber ve yorumlarını İran, Rusya ve ABD basınından izlemeli. Bizimkilerin ne yazacakları günler evvelinden belli. Büyük başarı, dış politikada stratejik derin gelişme filan. Hafızalar arızalanınca, diğer insanların hafızalarında da arızalar var kabul edilerek yorumlar yapılacak, hep olduğu gibi. Bir kendileri her şeyi bilen ve yorumlayan sınıfında kabul edilerek yapılacak yorumlar. Bizler bilgisiz, düşünemeyen cahiller olarak kabul edileceğiz (bu düşünceler söylenilmiştir!).

Kışkırtılan mezhep kavgalarının sebebi ne ola? Kim kışkırtıyor? Ne diye barış istemek varken, Şii düşmanlığı pik yaptırılır? Durup dururken, İran düşmanlığı bize ne kazandıracak? Kaldı ki, aramızdaki dostluk, ufak-tefek arızalara rağmen yüzyıllar boyu sürmüş. İki ülke menfaatleri çatıştığı vakitlerde ortaya çıkan anlaşmazlıklar, kısa bir süre içinde halledilmiş.

Biz, en kolay İran ile anlaşırız.

80 öncesinin, ‘Yeşil Kuşak’ projesinde İran, Pakistan ve Türkiye hedef ülke idi. Her üçünde de ABD güdümlü askeri darbelerle inşa edilen, muhafazakârlaştırılan toplum yapılarını görüyoruz. Ne gariptir ki, aynı merkezden idare edilen muhafazakârlaşma süreci, her üç ülkede de ayrı ayrı sonuçlara vardırıldı. Türkiye’de, araya sıkıştırılan bir post modern darbe teşebbüsü ile istenilen raydan çıkan ülke yeniden ABD hedeflerine kilitlendirildi. Nihayetinde 2002 yılında erken yaptırılan genel seçimlerle, istedikleri nizamı rahatlıkla kurabilecekleri bir iktidarı tesis ettiler. Üstelik Ortadoğu’da (İslam ülkelerinde) yapmak istedikleri projenin başına birisi Türkiye’den olmak üzere iki Müslüman ülkenin başkanlarını tayin ettiler. Adına da BOP dediler. Açık açık şöyle söylemişlerdi: “22 İslam ülkesinin sınırları değişecek!.” İşte bizim Başbakanımız böyle bir projede eş başkanlık üstlendi(rildi).

Şimdi, diyorlar ki, “BOP diye bir şey yoktur. Varsa da sona ermiştir. (Hükümete) muhalif olan kanatlar, olagelen hadiseleri gereği gibi okuyamadıklarından, BOP kavramına takılıp kaldılar ve daima oradan dem vuruyorlar”. Niye bitmiş (gibi) gözükmektedir? Çünkü “Ortadoğu politikasında artık ben de varım” dedi, Rusya ve İran. Dolayısıyla, eskisi gibi rahatlıkla at oynatamadılar BOP’çular. Bula bula, BOP yoktur iddiasını buldular. Şimdi karşımıza BOP diye bir şey yoktur diyerek savunuyorlar. Oysa, problemin tespiti karmaşanın başlangıcından itibaren yapılmaz ise, varılacak çözüm güdük kalır. Olayların başlangıcı ve yıllarca yapılan, Alevi, Şii düşmanlığının vardığı sonuç, parçalanmış Irak, parçalanacak Suriye, yok edilmiş bir Libya’dır. Sormayacak mıyız bunları? Nasıl başladı, nasıl başarıldı diye? ‘Kandırıldık’ savunmasıyla geçiştirilebilecek cinsten hatalar değil bunlar!.

İçinde yaşadığımız günlerdeki dış politikamızdaki savrulmaların esas sebebini, vaktiyle uygulanan BOP politikalarında arayalım. Darbeciler başarısız olurlarsa cezalandırılırlar genel prensibi içinde olan da budur. Kayaya toslayan başarısız BOP politikaları, içeride uygulanan politikaları da alt üst ettiğinden, özellikle dış politik çevrede daralmalar meydana gelmiştir. Azalan desteklerin telafisi için ise, düşmanlık gösterilerini pek sık yaptıkları İsrail kurtarıcı olarak seçilmişse de, Büyük İsrail Projesinin önemli bir parçası olan ‘Bağımsız Kürdistan’ talebini açıkça yetkili ağızlardan yaptıklarından, bizimkiler açık bir beraberlik kuramamaktadırlar. Ancak, dostluğun ilerlemesi için elden gelen ne ise yapılmaktadır. Güney Amerika ve Batı Afrika ziyaretleri de bunlara eklenebilir.

Dönelim İran’a;

Yıllardır politik hiçbir ilişkimizin olmadığı bu ülkeye Başbakan gönderildi. Yapılan görüşmelerin içeriği incelendiğinde ıvır-zıvır tanımlaması dışında dişe dokunur bir şeyin olmadığı görülür.

Bizimkiler Osmanlı’ya atıf yaptıkça, Ortadoğu’da gelişeceklerini sanıyorlar. Oysa, İran ayaklarını, ilme, fenne ve teknolojiye basmış, sağlam adımlarla yürüyor. Alt yapısını ise Binlerce yıllık Pers tarihi oluşturuyor. Bizimkilere bakacak olursak, Türk Tarihinin başlangıcı 2002!.

90 yıl mı, orası zaten enkazdı sayılmaz. 1071 öncesi mi? Orası zaten dinsizlik sayılmaz. Selçuklu mu? Onların da yarısı sayılmaz. Kala kala 2002 sonrası kalıyor. Buyurun size tarih. Yaslanın neresine, nasıl yaslanacaksanız!.

Kışkırtılan mezhep savaşları, sanmayın ki, bizimkilerin uyguladığı derin bir politikadır. Amatör oyuncuların, profesyonel kadrolar içinde kaptığı figüranları oynuyor o kadar. Yalnız, yangına benzin taşımakta üstlerine yok.

Şii düşmanlığı bize bir şey kazandırmayacağı gibi, içyapıda parçalanmaya sebep olacağından bu politikalardan derhal vaz geçilmelidir. Onlarcası kurulu bulunan (dinci) televizyonlarda her gün yapılan Sünni propagandalara ve Alevi-Şii karşıtlığına son verilmelidir.

Nihayetinde;

Türkiye, İran, Irak ve Suriye arasında kurulacak antlaşmayla, saldırmazlık ve kültürel, ticari, sınai işbirliği bütünleşmesi adımları atılmalıdır.

Tarih bir kere daha Hakk’ın doğrulandığı zamanları yaşamaktadır.

Dönüş zor olsa da, ilk virajda kesin olarak dönülerek, Hakk’a doğru koşturulmalıdır.

Vesselam!...


2 yorum:

  1. Hasan Karaçaylı :

    Çok başarılı tesbitler, tebrik ederim Üstad..
    Her paragraf bir kitap, bir konferans konusu ve siz konuları birer paragrafla ayan beyan ediyorsunuz. Çok güzel de önce bu yazılanları okuyup anlayacak kültürel alt yapıya sahip vatandaşlar gerek. Yani Türk kültürüne, Türk tarihine vakıf, vatandaşlığı vatanseverlikle bütünleştirmiş, mikro milliyetçilikten milli kültüre ulaşmış alpler ve erenlerden müteşekkil bir toplum gerek. Beni en çok üzen ve kızdıran şeylerden biri de yarışmalarda Türk kültürüne ait sorularda çuvallayan, özellikle de ünvanlı, yarışmacılardır. İşte sana Türkiye... Bu yazılanlar toplumu aşağılamak, insanları incitmek değil, sosyal bir gerçektir. Şekspiri bilen bir ingiliz kadar, Atatürk'ü, Fatih'i, Sinan'ı, Barış Manço'yu, Nihal Atsız'ı, Yakup Kadri'yi, Yahya Kemâl'i tanıyan bir Türk toplumu oluştuğu zaman bizim bütün problemlerimiz biter.
    Bütün bu karamsar görünen tabloya rağmen "Dönüş zor olsa da, ilk virajda kesin olarak dönülerek, Hakk’a doğru koşturulmalıdır." vesselâm...

    YanıtlaSil
  2. Mehmet Kınacı:

    Ben BOP'un bittiğini düşünmüyorum...BOP Suriye'de Irakvari bölünmüşlük üretti...Hem Irak,Hem Suriye fiilen bölündü...Otoritesini yitirdi...Bizde devlet Devlet mahallesinde vuruluyor....Biten yok...İstikrar da yok...Güneydoğumuz her gün şehit yolluyor...Yeni başlıyoruz...Öncekiler komşulardaydı...Şimdi sıra bizde...

    YanıtlaSil

Aslan, Fare.. Kedi...

  Aslanın sindiği, sinmek yanlış oldu, köşesine çekildiği zamanlarda, farelerin kükremesi doğaldır. Fare kükreyince yine doğal olarak, kedi ...