Aslan, Fare.. Kedi...

 

Aslanın sindiği, sinmek yanlış oldu, köşesine çekildiği zamanlarda, farelerin kükremesi doğaldır. Fare kükreyince yine doğal olarak, kedi korkacaktır. Bu halde ise, kediyi ara ki bulasın… pırr diye uçtu gitti..

Anlamışsınızdır.

Rahmet olsun Kayahan’a.

15-20 yıl evvel dinlediğimiz şarkısından, pek de bir şey anlamamışız.

Şimdilerde görüyoruz ki;

İşi bilen aslanlar köşelerine çekilmişler, fareler aslan görevinde. Böyle olunca, elbette kediler de korkar farelerden ve hemen sıvışırlar oracıktan.

Şarkısında şöyle söyler Kayahan:

 

“Bir aslan miyav dedi

Minik fare kükredi

Fareden korktu kedi

Kedi pırr uçuverdi”

 

Mekânı cennet olsun.

20 yıl önce, bu günleri anlatmış… işte Sanatın, felsefenin anlatmak istediği…

Filozof Yokluğu

 

Filozoflar aramızdan ayrılabilirler tabii bir sonuçtur bu. Ancak, fikirleri, söyledikleri, deklare ettikleri yüzyıllar boyunca değerlendirilir, eleştirilir ve geliştirilir.

Ülkemizde zuhur eden son filozof; 

Atatürk’tür.

Bir ülkede filozof yetişmezse, geri kalır, gelişemez, üleşemez..

Zihin çalışmaları, silah çalışmalarına benzemez. Zihinden çıkmayan hiçbir proje hayata geçirilemez.

Dikkatle incelenirse, Atatürk’ün her emri, her yaptıkları günlerce (hatta yıllarca) düşüncelerin sonucudur.

Ne yapmalı?

Her şeyden evvel bu sarıklı, sakallı, düşüncesi-düşünmesi sıfır olanlardan çocuklarımızı kurtarmalıyız.

Sonra,

Sonrasına sonra bakarız,

HUZUR

 

 

Sustum.

 

Huzuru buldum sessizlikte.

 

Sessizliğin sesinde.

 

Ne sesin bir vergisi var, ne sessizliğin.

 

Duymak isteyene, açar kapıların,

 

Sürükler doğru huzura.

 

Her bir yaprak hışırtısında..

 

Duymak isteyene,

 

Mesaj,

 

Her yerde...

 

Hu...

 

“Aman geç kalma erken gel”

 

Ey Can,

Günlerden nedir?

Tarih ne yazıyor?

Çık gel artık.

Geç kalma erken gel.

Ey Can,

Kapı açık,

Çalmadan gir.

Gönül açık Can, gel artık.

Erken gel,

Geç kalma gel,

Gel Can.

Geliş ve gönül açıklığı:

Açılan ilim, talep ile mümkün.

Gelenin zevk edilmesi, gelenin kabulü ile mümkün.

Kabul;

İtirazsızdır. İtiraz, ikiliktir. Küfürdür. Şirktir.

Bile bile, kabul etmek üstünlüktür.

Kırk kapı açılır, deve birinin önünde çöker.

Deveyi değil, manayı Hakk gör.

Mana kalbe parça parça girer.

Zamansız,

Zaman yoktur. Devam arama.

Apansız ve ilgisiz zamanda, An’da.

İster kabul et, ister inkâr.

Gelişte “geç” yoktur. Hep zamanındadır.

Geciken sensin. Geciken idrakin.

Kirli bilgileri at.

Kirli kabulleri.

Testini tertemiz pınar suyu ile doldur.

Pınar bazen, duraklar Eylüllerle doğru…

Mevsim gereğidir.

Yağmurlarla coşacaktır yine.

Kalbini saf et, saf tut.

Geleni Allah Misafiri kabul et.

Gönlünde yer ayır.

Rahman, Rab, Hakk ile hükümrandır.

Bunu iyi anla.

Hî…

Ey Can, sakın geç kalma erken gel.

(2013)

 

Uyanış…

  

Bir ulu çınarın serinliğinde,

Göğe eren dalların tarihi hatırasında,

Yad-ı ecdat düşerek hat hat, devir devir,

Demi tamam çaylar yudumlanır,

Rayihası çiğ.

Uzunca zamandır derin uykusundan,

Silkinerek kalkıp,

Dönüp kendine bakar, anlamsız nazarla,

Birlikte daldıkları uykuya dostları,

Kımıltılarla ayaklanıp,

Birbirine bakışlar fırlatıp gizlice,

Nelerin olduğunu anlamaya çalışarak,

Yeni bir rota çizerlerdi hayatlarına.

Olması gereken, kim olduklarının idraki idi.

Kimdiler ve nerden gelip nereye giderlerdi?

Ne sorular kalmıştı ardında, ne cevapları vardı,

Bakışları kesiştiğinde her şeyi anlamışlardı.

Yavaşça doğrularak dikeldiler ve,

Unuttukları sözleri hatırladılar,

Ümit oldu, ati oldu, birlik oldular, sarıldılar,

Karanlık yırtılıp ışığa vurduğu an aydınlandılar.

Yek vücut halde,

Kalabalığa vurdular.

Şimdi,

Ne hüzün, ne keder;

Bir ulu çınarın serinliğinde,

Gönlünde bana da yer ver.

(2013)

İkram

 

 

Ne ki,

İkram edilmiştir kurtuluşu için âlemin…

İnsan,

Ve İnsan eli iledir kuruluşu kalenin.

Yazan da insan, yazdıran da İnsan olunca,

Ne dermanı vardır, ne de bir hali kalemin.

Ey göremeyen göz,

Daha nasıl anlatılır,

Hangi misaller getirilir ki, göresin.

Karşı çıktığın ve itirazın ancak kendinedir,

Nasıl kavrasın şu kısıtlı bilgin.

Hüner o dur ki,

‘Eyvallah’a girip sıkıntısız,

Hayatından çıkartmaktır tümünü ne ki manasız.

Eskiye takılıp kalmak mıdır iman?

Taklit illetinden kurtarıver kendini hemen.

Sonsuzluk bilgisi, nur ile akar semadan,

Ol nur ki ezeli de, ebedi de Muhammed.

İşte mana, işte yol bir olsun gönüller,

Zaman-ı cuşta şahlansın gemisi Nuh’un,

Kurtuluş, varsa bigânelikten,

Her an oluşun hakkı için,

Her an gelişenin Hakkı için,

Hû, Hû, Hû…

Aşk olsun.

Eyvallah.

 

İlim adamı Bildiklerimize

 

Sizlere saygım sonsuzdur.

Elbette benden çok çok iyi biliyorsunuz.

Sizlere saygım sonsuzdur.

Bu, çok samimi fikrimdir.

Sizlere saygım sonsuzdur.

Öyleyse, sizleri durduran bir kuvvet var.

Ya;

İlmin gereği, gerçekleri hemen söyleyecekseniz.

Ya da sizlere karşı saygım sona erecek.

Tıpkı, hukuk garabetleri karşısında susan hukuk profesörleri veya yanlış hükümlendiriilen dini problemler hususunda susan İlahiyatçılar gibi.

Sizlere saygım sonsuzdur.

Ne susan hukukçular, ilahiyatçılar gibi olun,

Ne de konuşamayan ilim adamları… gibi….

Bir mümkünü bilin ve konuşun.

Bizim nabzımız,

Her verilen şerbeti kabul edebilecek gibi değil…

Son söz:

Siz bilirsiniz…