“Yokluk Bu Hayatın Sonu”

                                                 Yokluk bu hayatın sonu bin yıl yaşasan

                                                 Er geç çıkacaksın bu saraydan nalan

                                                 İster zengin ol, ister avuç aç bir pula

                                                Yoklukta müsavi olacaktır insan

                                                                                                   Hayyam

Bir vardı bir yoktu…

Ya var dı ya yoktu…

Hani sevgiler, hani Aşk’lar demedi.

“Bir” “var”dı, “bir yoktu”.

Sonuç:

Ne vardı, ne de yoktu.

Bize,

“Yok”lukta “var”lığın Noktası kaldı.

“Hüzün” dediler adına…