Samsun ile Trabzon arası. Ülkemizde, cennet renklerinin cirit oynadığı bölgemiz. Kaç çeşit yeşil bilirsiniz? bir fazlasını bulabileceğiniz eşsiz güzellikler denizi. Denize paralel uzanan devasa dağlar. Ve deniz, Karadeniz. Bu güzelliği son yıllarda inşa edilen oto yol bozdu. Çirkinliği görmeyelim. Oto yol lazımdı. Elzemdi. Tamam. Oto yolun Perşembe ilçesi geçidine kimsenin bir lafı var mı? Yok. Doğruya doğru. Eşsiz güzellikler denizi oto yolla parçalansa da, bakabilenlerin görebileceği muhteşem resimler hala yerli yerindedir..
Karadeniz’in sürekli olarak ürettiği nem toprakla birleşince, bereketi bol ürünlerin yetişmesine neden olmaktadır. Altın değerinde, sırasında altından kıymetli bir ürün, Karadeniz Bölgesi tarımının başında gelir. Fındık. İzmit- Gümüşhane hattı arasında bolca üretilen fındık, bölge bölge farklı kalitelerde, farklı özelliklerde yetişmektedir.
Fındığın bileşiminde bulunan yağlar ve proteinlerin insan beslenmesinde ve insanın dış tehlikelere karşı korunmasında çok önemli görevleri vardır. Benzersiz bir enerji kaynağıdır. Dünya fındık üretiminin dörtte üçünün yurdumuzda üretildiğini düşünürsek, yurdumuz insanın bolca tüketmesi gereken cennet meyvesinin, pekte öyle yaygın olarak tüketilmediğini rahatlıkla söyleyebiliriz. Hatta, fındığı tanımayan Türk’lerin bulunduğunu söylemek abartılı olmayacaktır.
Samsun Trabzon istikametinde, Çarşamba’dan sonra yoğun olarak fındık üretimi yapılmaktadır. Dünyanın en kaliteli fındığı ise Ordu ve Giresun illerinde bolca yetişen fındıklar olduğu genel bir kabuldür..
Dağlık, Karadeniz Bölgesinde, dağlar baştan sona fındık ocakları ile kaplıdır. Bakımı, gübrelemesi, budaması, ilaçlaması…meşakkatli bu ürünün toplanması, taşınması, kurutulması da büyük emekler ister. Dağlardaki bahçelerden toplanan fındıklar, genellikle kadınların sırtında büyük sepetlerde aşağıya indirilir. Sarp kayalıklar arasından bulunan patikalardan sırtında yükle yürümek maharet ister. Fındık toplanması işinde çalıştırılacak işçiler daha çok işsizliğin yüksek oranlarda bulunduğu, Güney Doğu ve Doğu Anadolu bölgelerinden gelmektedir. Çoluk çocuk doldukları bir minibüs-kamyon gibi araçlarla gelip, fındık bahçelerinin içine kurdukları çadırlarda yaşayarak, fındık toplama işlerini yapmaktadırlar. Hatta, bu ailelerden bazıları geçirdikleri trafik kazalarında topluca kırım yaşamaktadırlar ekmek parası uğruna.
Fındığa verilen emeği, yaşanan zorlukları anlatmaya kelimeler kafi gelmez. Yıl boyu hizmet istemektedir fındık.
Emek, çaba, verilen canlar da dikkate alındığında, elde edilen nedir? Üretici ne kazanmaktadır, ülkeye bıraktığı kazanç ne kadardır? Soruları olumsuz cevaplarla geçiştirilmektedir.
2009 yılında 220 milyon kilogram ihracata karşılık 1.173 milyar dolar gelir elde edilmiştir. (*) Bu kabaca ve bugünkü kurla 8 Tl./Kg. gelmektedir. Bu para verilen emekleri asla karşılamamaktadır. Üstelik; pazara en çok fındık sunan ülke olduğumuz halde, fındık piyasasını düzenleyenlerin başka ülkeler olduğunu öğrendikten sonra da, neden Giresun dünya fındık borsasının kurulduğu yer olmasın diye düşünmeden edilemiyor.
En önemli tarım üretim ve ihracat kalemimiz olan fındığın “milli ürün” ilan edilmesi, yurt dışına satışının, bakanlar Kurulu ve/veya yetkilendirilecek bir kurulun iznine bağlanması, fındığın yurt içinde tüketiminin artırılması için, üretici ve tüketicilerin desteklenmesi, fındık tüketiminin çocuklar –okullarda- başta olmak üzere tüm yurt sathına yayılmasının sağlanması, devleti yönetenlerin en asli görevlerinden olmalıdır.
(*) Karadeniz İhracatçı Birlikleri Genel Sekterliği internet bilgileri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder